Konkurs na Muzeum Sztuki Nowoczesnej

Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie nie posiada jeszcze kolekcji własnej. Projekt Muzeum powstaje wobec tego jako miejsce przyszłych dzieł sztuki i miejsce przyszłego odbiorcy. Mecenasi tego Projektu wyrażają ponadto nadzieję, że Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie będzie miejscem, w którym między dziełem a odbiorcą pojawi się nieznany dotąd typ relacji. Ta ekscytująca nadzieja żywi się przekonaniem, iż twórcy Europy Środkowej, dotąd „prowincjonalni” mają swój czas w XXI wieku.
Silna tożsamość kulturowa Słowian i ich Sąsiadów wytrzymała wielowiekowe próby i procesy historyczne. Dzisiaj, wobec wszechobecnego nurtu uniformizacji kulturowej i cywilizacyjnej, niemal natychmiast w odpowiedzi wzmaga się nurt równie silnie dążący do różnorodności kulturowej i indywidualizmu, tożsamości lokalnej, dumy i poczucia przynależności do swojej wspólnoty regionalnej.
Instytucja ta i jej nowe miejsce działania skierowane są więc w przyszłość. W nieznane. W nieprzewidywalne. Instynktownie odczuwane, ale nieodgadnione. Projekt Muzeum ma określić miejsce dla tego Nieznanego, Nieprzewidywalnego, Nieodgadnionego rodzaju emocji między dziełem i odbiorcą. Celem tego Projektu jest stworzenie miejsca dla bytów artystycznych i wydarzeń, które dopiero się objawią. Jest to także miejsce, które jest tworzone dla odbiorcy, który właśnie się urodził lub narodzi się wkrótce. Dla przyszłego odbiorcy sztuki.
Projekt nasz korzysta z symboliki abstrakcyjnej, ponadczasowej i zawsze zrozumiałej oraz odnosi się do niezmiennych w naszej ziemskiej cywilizacji bytów: geometrii Euklidesa i proporcji brył i figur, siły ciążenia, światła słonecznego, świata przyrody ożywionej i nieożywionej. Nasz projekt odnosi się także do takiego ponadczasowego tworu cywilizacyjnego, jakim jest miasto i relacja człowieka z Metropolis. Dlatego też w naszej pracy to podstawowe formy i bryły geometrii euklidesowej wytyczają przestrzeń funkcjonalną Muzeum. Część tych brył symbolicznie ulega ciążeniu ziemskiemu wspierając się mocno na ziemi. Inne prostopadłościany i sześciany symbolicznie i tylko pozornie zwyciężają siłę grawitacji i lewitują nad częścią placu miejskiego wlewającego się w parter budynku.
Wobec Nieznanego i Nieprzewidywalnego, wobec Przyszłości dzieł sztuki i ich nowej relacji z odbiorcą jedynymi elementami stałymi są: człowiek ze swą fizjologią i ergonomią jako „miara rzeczy”, przyroda ożywiona, przyroda nieożywiona, światło i kosmos oraz istniejące wytwory kultury materialnej. Nowe typy relacji między dziełem sztuki a odbiorcą będą się więc tworzyć przy użyciu i w kontekście jednego lub wielu tych elementów stałych. W związku z tym projekt Muzeum oferuje jak najwięcej funkcjonalnej przestrzeni wystawienniczej umożliwiającej dobór tychże relacji z elementami stałymi „miary rzeczy”. Muzeum Sztuki Nowoczesnej jest z definicji gmachem tworzącym nową jakość miejską i kulturową. Z tego względu nie musi być kontekstualny, a raczej powinien zabierać śmiało swoje miejsce przynależne mu w hierarchii przestrzeni, w sposób taktowny odpowiadając na urbanistyczne dezyderaty Planu Miejscowego.